Unha distopía sempre será unha historia triste.
Onte quedou claro que esta novela de Margaret Atwood, publicada no ano 1987 pon moito medo: non precisa inventar un mundo que padecera transfromacións terribles derivadas dun progreso mal dixerido: Atwood opta por pensar un mundo no que a involución trouxo a intolerancia relixiosa e o poder dunha oligarquía demoníaca.
Non hai nada na historia que escape dun perímetro (ven no inmediato pasado ou nun futuro, lamentablemente, ben próximo) que debe manter o noso espíritu crítico en alerta.
PRÓXIMA XUNTANZA:
Luns 30 de abril
19:00 horas
Encontro con Marcos Calveiro
Lectura: O xardineiro dos ingleses
Ningún comentario:
Publicar un comentario